Świętość Jana Pawła II była widoczna nie tylko podczas spotkań w czasie modlitwy Anioł Pański na Placu Świętego Piotra.
Pomimo codziennego, wielogodzinnego trudu spotkań, przemówień, pielgrzymek, przygotowywania ważnych dokumentów zawsze miał czas na osobistą modlitwę i adorację.
Wielu naocznych świadków potwierdza, że każdorazowo po adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie wychodził odmłodzony, zregenerowany i ta Jego Świętość była widoczna.
Tę Świętość dostrzegali widzieli zwłaszcza młodzi, szczególnie wyczuleni na fałsz i zakłamanie i dlatego tak licznie przybywali na Światowe Dni Młodzieży.
Przekazał młodym ludziom złotą zasadę, że wybór dobra albo zła ma głęboki skutek i że
nie ma żadnej
prawdziwej sprzeczności między wolnością a następowaniem dobra.
Ojciec Święty był prawdziwym Ojcem i prawdziwym, wielkim Świętym.
