Jak w obecnej sytuacji mówić o sprawiedliwości i przebaczeniu jako o źródle i warunku pokoju?

Święty Jan Paweł II odpowiada: „ można i trzeba mówić mimo trudności, jakie to za sobą pociąga w związku z istniejącą tendencją, by o sprawiedliwości i przebaczeniu myśleć w kategoriach alternatywnych. Przebaczenie przeciwne jest żywieniu uraz i chęci zemsty, nie sprzeciwia się jednak sprawiedliwości. Prawdziwy pokój jest w rzeczywistości dziełem sprawiedliwości”.

Ojciec Święty, był bardzo wrażliwy na przemoc. Wielokrotnie podkreślał, że „prawdziwy pokój jest zatem owocem sprawiedliwości, cnoty moralnej i gwarancji prawnej, która czuwa nad pełnym poszanowaniem praw i obowiązków. 
Skoro jednak sprawiedliwość ludzka jest zawsze słaba i niedoskonała, zdana na egoizm i ograniczenia zarówno osób, jak i całych grup należy ją praktykować w duchu przebaczenia i w pewnym sensie uzupełniać przebaczenie, które goi rany i odnawia zakłócone relacje pomiędzy ludźmi. Przebaczenie w żadnej mierze nie przeciwstawia się sprawiedliwości, gdyż nie polega na zaniechaniu słusznych żądań, by naruszony porządek został naprawiony”.