Jan Paweł uczył, że dialog
służy odnowie, odrodzeniu, reformacji, zmianie myślenia, nawrócenia.
Dialog zmienia subiektywizm w obiektywizm.
Bardzo ważny jest dialog
z samym sobą, by w celu odkrycia Boga w sobie.
Rozróżniał kilka rodzjaów: międzyludzki, publiczny,
wewnątrzkościelny, ekumeniczny, międzyreligijny, kulturowy, naukowy,
"W dialogu trzeba jasno mówić, kim
ja jestem, żebym mógł rozmawiać z kimś drugim, który jest inny. Trzeba bardzo
jasno to mówić, bardzo stanowczo: kim ja jestem, kim ja chcę być i kim chcę
pozostać. Zdajemy sobie sprawę z tego, że dialog ów nie może być łatwy, gdy
prowadzi się go ze stanowiska diametralnie przeciwnych założeń
światopoglądowych, ale musi być możliwy i skuteczny, jeśli domaga się tego
dobro człowieka, dobro narodu i wreszcie dobro ludzkości” (Częstochowa 1979 r.)
